Nijgh & Van Ditmar 2024, 323 pagina's - € 24,99
Oorspronkelijke titel: Magic Pill: The Extraordinary Benefits and Disturbing Risks of the New Weight Loss Drugs (2024)
Wikipedia: Johann Hari (1979)
Korte beschrijving
Tekst op website uitgever
In januari 2023 begon bestsellerauteur Johann Hari zichzelf wekelijks met Ozempic te injecteren. Hoewel oorspronkelijk ontwikkeld voor diabetespatiënten, staat Ozempic inmiddels bekend als een wondermiddel voor gewichtsverlies. Maar zijn deze nieuwe afslankmedicijnen wel zo wonderbaarlijk als ze lijken? Met hulp van experts wereldwijd onderzoekt Johann Hari de effecten en hij ontdekt dat naast de enorme voordelen er ook twaalf significante risico’s verbonden zijn aan deze medicijnen, en dat het gebruik ervan de discussie aanwakkert over onze bestaande opvattingen over schaamte, wilskracht en genezing.
Wondermiddel is een onmisbaar boek dat de grote veranderingen in de wereld van afslankmedicijnen duidt en ons de mogelijkheid biedt om onze disfunctionele relatie met eten, gewicht en ons lichaam te herstellen.
Fragment uit (de) Conclusie: de keuzes waar we nu voor staan
Dus wat doen we, voor ons en onze kinderen?
Tijdens het werken aan dit boek is mijn interne conflict geleidelijk vervaagd, en heb ik een wat fermer standpunt ontwikkeld over deze afslankmiddelen. Het is nog steeds complex, maar het wordt steeds duidelijker.
Mijn eerste overtuiging is dat we het soort voedsel dat ons van jongs af voorgezet wordt, radicaal moeten veranderen, opdat de volgende generatie niet verslaafd raakt aan waardeloos, verzadiging-ondermijnend voedsel, en niet de noodzaak voelt om zichzelf te drogeren om eraan te ontsnappen. De afslankmiddelen brengen risico's met zich mee, meer op Japanners gaan lijken niet. Aangezien, jullie, lieve lezers, deze reis met mij hebben gemaakt, betwijfel ik of er nog veel van jullie zijn die dat nu niet geloven, tenzij je voor de bewerkte=voedingsmiddelenindustrie werkt.
Maar mijn tweede overtuiging is dat ik, terwijl we daarvoor vechten, in de tussentijd nog steeds voor een keuze staan. Ik leef niet in een betere toekomst. Ik leef in het onvolmaakte heden en hier moet ik de risico's van obesitas afwegen tegen de risico's van deze medicijnen. Als ik nog even zwaarlijvig was als begin 2023, met 32 procent lichaamsvet, had ik aanzienlijk meer kans op diabetes, knie- en heupproblemen, artritis, kanker, cognitieve problemen die tot dementie kunnen leiden, hoge bloeddruk die tot een beroerte kan leiden, of - zoals mijn grootmoeder - meer kans om jong te sterven aan een hartaanval. Het is verleidelijk om het overweldigende wetenschappelijke bewijs hiervoor te negeren, maar als ik dat doe, bedrieg ik alleen mezelf. Deze medicijnen hebben mijn obesitas teruggedraaid en ik kan voelen hoe ze mijn gezondheid hebben verbeterd. Ik loop sneller, ik raak niet buiten adem. Ik voel me leniger en vrijer in mijn hele lichaam. Ik heb het gevoel dat ik lichamelijk genezen ben.
Toch ben ik me ervan bewust dat de medicijnen zelf ook aanzienlijke risico's met zich meebrengen. Neem de bijwerkingen: ik word nog steeds zo ongeveer eens per week een beetje misselijk, en om de twee dagen heb ik een onaangenaam licht gevoel in mijn hoofd en duizeligheid die een paar minuten aanhoudt. Ik vind het moeilijk om het gevoel af te schudden dat dit een waarschuwing is van mijn lichaam dat er iets niet goed gaat. Het bewijs dat deze medicijnen het weliswaar lage risico op schildklierkanker met 56 procent verhogen, is ontnuchterend. Ik houd mijn spiermassa nauwlettend in de gaten zodat die niet afneemt en me kwetsbaarder maakt naarmate ik ouder word: dat is nog niet het geval, maar bij veel mensen die deze medicijnen gebruiken, is dat wel zo. De mogelijkheid bestaat dat de waarschuwingen op langere termijn - voor depressie, zelfmoord of een of ander nog onbekend gevaar - waar zullen blijken. Sinds ik ben begonnen met Ozempic zijn mijn emoties beslist matter, al zou het te ver gaan om te zeggen dat ik me depressief heb gevoeld. Ik neem aan dat dat komt omdat ik de psychologische functies mis die overeten vroeger in mijn leven vervulde, en ik probeer stap voor stap andere manieren te vinden om die behoefte aan troost en kalmte te vervullen. Maar dat kan ik niet zeker weten. Misschien creëert het medicijn dit effect in mijn hersenen. Die angst kan ik niet zomaar wegwuiven. (pagina 271-272)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen