Ten Have 2025, 560 pagina's - € 24,99
Oorspronkelijke titel: Understanding Media: The Extensions of Man (1964)
Wikipedia: Marshall McLuhan (1911-1980)
Korte beschrijving
Een diepgaande uiteenzetting over de rol, betekenis en effecten van uiteenlopende media. Marshall McLuhan (1911-1980) stelde met zijn uitspraak ‘the medium is the message’ dat het de vorm van media is die er toe doet, en niet de inhoud. Zijn ideeën zijn nog steeds relevant in het licht van de opkomst van sociale media, kunstmatige intelligentie en andere digitale technologieën. McLuhan's techniekfilosofie heeft invloed gehad op hedendaagse filosofen, schrijvers en kunstenaars, en blijft een belangrijk referentiepunt in de discussie over de rol van media in de moderne wereld. In deze editie is de oorspronkelijke vertaling gedeeltelijk herzien en aangevuld met een voorwoord. In vaardige en analytische stijl geschreven. Met zwart-witillustratie. Met name geschikt voor een geoefende lezersgroep.
Marshall McLuhan (1911-1980) was een Canadese mediawetenschapper, filosoof, academisch docent en socioloog. Hij schreef vele boeken. Zijn werk wordt in meer dan dertig landen uitgegeven.
'Media begrijpen' werd oorspronkelijk gepubliceerd in 1964.
Tekst op website uitgever
Het denken van Marshall McLuhan sloeg in de jaren zestig in als een bom. Hij stelde dat de vorm van media een diepgaande invloed heeft op de samenleving, die vaak belangrijker is dan de feitelijke inhoud. Hij waarschuwde voor de invloed van nieuwe media op onze perceptie en cultuur.
McLuhan inspireert talloze hedendaagse filosofen, schrijvers en kunstenaars. Zijn boodschap blijkt decennia later pijnlijk actueel met de opkomst van nieuwe sociale media, AI en andere digitale technologieën.
De techniekfilosofie die Marshall McLuhan in de jaren zestig van de vorige eeuw presenteerde sloeg in als een bom. De Groene Amsterdammer
Fragment uit 31. Televisie: De verlegen reus
Jack Ruby schoot Lee Oswald neer terwijl hij dicht omringd was door bewakers die verlamd werden door televisiecamera's. De boeiende en meeslepende macht van de televisie had nauwelijks behoefte aan dit extra bewijs van haar merkwaardige invloed op de menselijke waarneming. De moord op Kennedy deed mensen rechtstreeks de macht van de televisie voelen: enerzijds riep ze diepgaande betrokkenheid op en anderzijds had ze een effect van verlamming die even diep ging als de smart zelf. De meeste mensen verbaasden zich over de diepgaande betekenis die deze gebeurtenis aan hen communiceerde. Nog veel meer mensen verwonderden zich over de kalmte en koelte van de reactie van de massa. Dezelfde gebeurtenis verslagen (zonder televisie) door pers en radio zou tot een totaal andere beleving hebben geleid. Het deksel van de nationale emotie zou van de pan gevlogen zijn. De opwinding zou veel groter zijn geweest en de diepgaande participatie in een gemeenschappelijk besef veel geringer.
Zoals eerder is uitgelegd, was Kennedy een voortreffelijke tv-figuur. Hij had het medium met dezelfde doeltreffendheid gebruikt als Roosevelt de radio. Met tv ter beschikking vond Kennedy het een natuurlijke zaak de natie te betrekken in het ambt van president, bij hoe het werkte en hoe het er uitzag. Tv doet een greep naar de collectieve attributen van een ambt. In theorie zou de tv het presidentschap kunnen transformeren tot een monarchistische dynastie. Een louter gekozen presidentschap heeft eigenlijk niet die diepte van toewijding en commitment die het medium tv vergt. Zelfs tv-leraren schijnen door hun studentengehoor te worden begiftigd met een charismatisch of mystiek karakter dat verre de gevoelens te boven gaat die in klas of collegezaal ontstaan. Bij het onderzoek van kijkreacties op tv-onderwijs stuit men steeds op dit raadselachtige feit. De kijkers hebben het gevoel dat de leraar een dimensie van een soort heiligheid heeft. Dit gevoel schijnt niet gebaseerd te zijn op begrippen of denkbeelden, het doet zich ongenood en onverklaard voor. Zowel de studenten als de onderzoekers van hun reacties staan hier voor een raadsel. Het is moeilijk ons een verhelderender aanwijzing over het karakter van tv in te denken. Het si niet zozeer een visueel als wel een tastbaar-auditief medium dat al onze zintuigen meesleept in een diep samenspel. Voor mensen die lang hebben blootgestaan aan de louter visuele beleving van de typografische en fotografische soort moet het wel de synesthesie, dat wil zeggen de tactiele diepte van tv zij die hen losmaakt uit hun gebruikelijke attitudes van passiviteit en onthechtheid.
De banale en rituele opmerking van de conventioneel geletterden dat de tv beleving biedt aan passieve kijkers mist elke grond. Tv is bovenal een medium dat een creatief, participerend antwoord eist. De bewakers die Lee Oswald niet beschermden, waren verre van passief. Ze werden dusdanig opgeslokt door alleen al het zien van tv-camera's dat zij alle besef van hun louter praktische en specialistische taak verloren. (pagina 488-489)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen