Tiny Gevers

Mijn naam is Tiny Gevers. Ik ben 63, meer dan 40 jaar getrouwd met Paul en we hebben drie kinderen en vijf kleinkinderen. Voordat ik vier jaar geleden met FPU ging, was ik met veel plezier als docente Duits werkzaam aan het Maaslandcollege  hier in Oss.

De oproep van Hans van Duijnhoven werd me in juni over de tafel  toegeschoven door mijn man met de opmerking “Dit is wel iets voor jou!”. En daar heeft ie gelijk in. Lezen was altijd al en is nog steeds mijn passie. Ik word onrustig als ik niet minstens ’n stuk of vier nog te lezen boeken in huis heb. Het motto van Hans “Lezen moet, lezen doet je goed” onderschrijf ik dan ook.

Overigens ben ik al zo’n 33 jaar lid van een leesclub Duits, kortweg “Duitse club” genoemd. We komen 6 keer per jaar bij elkaar en bespreken dan het door ons gelezen werk. We lezen vooral Duitse literatuur en heel soms Engels of Nederlands. We gaan trouwens ook af en toe met elkaar (met achten) op reis, vorig jaar waren we in Riga en Tallinn. Deze club is me in de loop der jaren erg dierbaar geworden en daar moet dan ook alles voor wijken.

De uitdaging om veertig weken lang elke week ’n non-fictie boek te lezen, dat iets zegt over de maatschappij waarin we leven, die uitdaging ga ik graag aan. Op het moment, dat ik dit stukje schrijf, ben ik aan mijn zesde LvSlijst-boek bezig.  Omdat onze vakantie naar Indonesië in september gepland stond, ben ik al in augustus met het lezen voor de ‘lijst’  begonnen.  Om nou met ’n achterstand te starten, dat lijkt me niet zo prettig. Die vakantie was ook de reden, dat ik de eerste bijeenkomst niet aanwezig was.

Inmiddels heb ik “Neem de tijd”, “De hoogmoedigen”, “Bullshitmanagement”, “Menselijke gebreken voor gevorderden” en “No impact man” zodoende al achter de kiezen. Nu zit ik midden in “De verovering van de vrijheid”.

En..…het bevalt me tot nu toe erg goed. Het lezen van boeken, die je in eerste instantie niet zelf uitzoekt, is verrassend. Het zet je weer aan het denken……….

Terug naar De Lezers van Stavast