Michel Houellebecq

Mogelijkheid van een eiland
Arbeiderspers 2005, 420 pagina's - € 12,50

Oorspronkelijke titel: La possibilité d'une île (2005)

Wikipedia; Michel Houellelbecq (1958)

Korte beschrijving
Deze vierde roman van de Franse bestsellerauteur bestaat uit het levensverhaal van de hedendaagse succesvolle komiek Daniel en het commentaar daarop van zijn genetisch gemanipuleerde afstammelingen Daniel 24 en 25, tweeduizend jaar later. Aldus schetst Houellebecq, net als eerder in 'Elementaire deeltjes', de onvermijdelijke ondergang van de hedendaagse mens, die zich laat leiden door egoïsme, wreedheid en seksuele drift en beschrijft hij een toekomst waarin een nieuwe mensensoort een kunstmatig leven leidt zonder sociale contacten en emoties. In het laatste deel laat Houellebecq zo'n nieuwe mens uitbreken en geïnspireerd door het levensverhaal van zijn verre voorganger op zoek gaan naar gevoelens van liefde en pijn. De auteur grijpt hoog met zijn thematiek en irriteert door zijn provocaties en grofheid in een boek dat in literair opzicht geen meesterwerk is en veel van de lezer vraagt. Bewonderaars en critici van deze net niet met de Prix Goncourt bekroonde roman tuimelden in Frankrijk over elkaar heen en de razendsnel verschenen vertaling kreeg ook bij ons al veel aandacht. Vrij kleine druk.

Citaat
Uit een interview met de Belgische filosoof Herman de Dijn over een tijd (onze tijd) waarin de pastoor, koning en de filosoof hun gezag kwijt zijn en het maar de vraag is of we daar als mens vrij door zijn geworden. Titel: Zonder 500 Linkedln-connecties ben je een mislukkeling (De Groene Amsterdammer 15 augustus 2013)

Ik herinner me dat mijn moeder terugkwam van een preek en vertelde dat er volgens de pastoor in de maatschappij iets verschrikkelijks gebeurde. Bepaalde vrouwen wilden geen kinderen meer omdat ze tevreden waren met hun hond! Ik beschouw Michel Houellebecq als een werkelijk groot expert in de laatmoderniteit. In geen ander boek laat hij dat zo goed zien als in Mogelijkheid van een eiland, waarin hij de grote liefde van de transhuman David tot Fox, zijn hondje, beschrijft. Aan die liefde kan niets raken. Treffend! Hier zie je dat de tradities waarmee de moderniteit nog was verbonden, zoals de waardentraditie waarin de liefde stond, in de laatmoderniteit vloeibaar zijn geworden: liquid modernity,

Fragment uit Daniel 25,2
Twee weken na mijn aankomst stierf Fox, kort na zonsondergang. Ik lag op bed, hij kwam aanlopen en probeerde er met veel moeite op te klimmen; hij kwispelde zenuwachtig met zijn staart. Vanaf het begin had hij zijn voer geen enkele keer aangeraakt, hij was erg vermagerd. Ik hielp hem om op me te komen liggen; een paar seconden lang keek hij me aan, met een vreemde mengeling van uitputting en verontschuldiging; toen kwam hij tot rust en legde zijn kop op mijn borst. Zijn ademhaling werd trager; hij sloot zijn ogen. Twee minuten later was hij dood. Ik begroef hem binnen de compound, aan de uiterste westkant van het terrein dat hoor het beschermingshek werd omsloten, vlak naast zijn voorgangers. 's nachts kwam een sneltransport uit de Centrale Stad een identieke hond afleveren; ze kenden de codes en de werking van het hek, ik deed geen moeite om ze te ontvangen. Een kleine wit-rode bastaard kwam kwispelend op me af; ik wenkte hem. Hij sprong op het bed en kwam naast me liggen. (pagina 164)

Terug naar Overzicht alle titels