Cossee 2012, 333 pagina's - € 21,90
Oorspronkelijke titel: Anständig essen : ein Selbstversuch (2011)
Wikipedia: Karen Duve (1961)
Korte beschrijving
Mensen beschouwen weten en geweten als verworvenheden waarmee ze zich gunstig van dieren onderscheiden. Zelfs als ze weten hoeveel dierenleed gepaard gaat met hun leef- en voedingspatroon, doet hun geweten er meestal niet moeilijk over. Bij Duve vormt een diepvrieskip van € 2,99 echter het begin van een experiment waarin ze steeds minder dierlijke producten gebruikt. Na een jaar is ze fruitariër - ook planten zijn levende wezens! Ze doet onderzoek naar de (milieu-)effecten van de vee-industrie en gaat mee met dierenbevrijders. Ze is heel open over haar problematische relaties met huisdieren en vleesetende familie en vrienden. Theorie en werkelijkheid overtuigen haar ervan, dat een ethische levenshouding en gebruik van dieren niet samengaan. Uiteindelijk komt ze tot een compromis: heel weinig vlees en vis, zeker niet uit de bio-industrie, geen leer, geen dons - en vooral 'consuminderen'. Weten leidt tot anders leven. De vergelijking met 'Dieren eten' van Safran Foer dringt zich op, maar de in Duitsland populaire schrijfster Duve (1961) heeft een heel andere, directe en uitdagende stijl.
Op de dag dat ik besloot een beter mens te worden, stond ik 's ochtends in een supermarkt en hield een platte doos met het opschrift 'gebraden kip' in mijn hand. Een regelmatig door mij gekocht product dat lekker, betaalbaar en gemakkelijk te bereiden is. Dankzij de bijgevoegde aluminium schaal hoef je er zelfs geen koekenpan voor vuil te maken. Ovendeur op, kip erin, instellen op 180 graden, en een uur later kon je het krokante en nog steeds nabubbelende vlees op een bord schuiven. Maar voordat ik de schaal met kip in mijn wagentje kon leggen dook uit de diepte van de supermarkt opeens Japie Krekel op en trok hem ruw uit mijn handen. Japie Krekel heet eigenlijk Kerstin en heeft sinds een halfjaar een kamer in mijn huis in Brandenburg. Als tegenprestatie mag ik gebruikmaken van haar woning in Berlijn-Kreuzberg. Sindsdien botsen er twee werelden op elkaar. Kerstin at hoofdzakelijk vegetarisch en kocht de meeste levensmiddelen in natuurvoedings- of reformwinkels. En ze voelde zich geroepen mijn eetgewoontes van commentaar te voorzien. Daarom noemde ik haar ook Japie Krekel, naar de figuur in de Disneyverfilming van Pinokkio. Als Pinokkio door een fee tot leven wordt gewekt, beschikt hij namelijk vooralsnog niet over een geweten. Daarom wordt er een krekel ingeschakeld om Pinokkio te vergezellen en hem in gewetenszaken bij te staan. Bij Disney draagt de gewetenskrekel een hoge hoed, een jacquet, een vest, een overhemd met vadermoorderboord, een kniebroek, halsdoek, slobkousen en een ingeklapte paraplu over zijn arm.
'Hoe kun je nou zult martelvlees kopen?', riep Japie. 'Je weet toch wel wat voor leven die kippen hebben gehad?'
Jazeker. Ergens in de periferie van mijn bewustzijn wist ik dat de omstandigheden waaronder deze kip ooit had geleefd niet erg best waren. Ik gaf het toe. (pagina 7)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen