Hans van Duijnhoven

Ik ben Hans van Duijnhoven (1955) en werk sinds december 1980 in de Openbare Bibliotheek van Oss. Daarvoor ben ik een jaar 'de' bibliothecaris van de Kunstacademie in Den Bosch geweest. Als mensen zich hardop afvragen waarom ik nog steeds in de Osse bieb werk is mijn antwoord al jaren hetzelfde: "Geen enkel jaar is hetzelfde!"
De afgelopen dertig jaar is de mediawereld - waar 'de bieb' deel van uitmaakt - compleet overhoop gehaald. Het is een voorrecht en eer om daar deel van te mogen uitmaken en te proberen datgene te doen wat nodig is. Of we daar in geslaagd zijn durf ik niet te zeggen, wel te hopen.

Lezen
Voordat ik in de zeventiger jaren naar de hbo-opleiding voor bibliothecarissen in Tilburg ging had ik al een mislukte poging gedaan onderwijzer te worden. In de maanden na dat echec wees - hoe verrassend - een beroepskeuzetest uit dat ik veel las en dat de bibliotheekschool wellicht iets voor me zou kunnen zijn. Dat advies was goed: ik las veel (toen en nu nog steeds) en bibliothecaris zijn past bij me.

Nieuwjaarsborrel in Veghel
Op zaterdag 7 januari 2012 organiseerden onze collega's van de Veghelse bieb na sluitingstijd een verlate kerstborrel. Ze hadden gele memo-briefjes klaargelegd. Iedereen mocht een wens voor het komend jaar opschrijven. Mijn wens was simpel: ik probeer elke week minimaal één boek per week te gaan lezen. Daar begon dus ergens het idee om te starten met het Lezers van Stavast-project.
Ik schreef dat waarschijnlijk op omdat ik de laatste jaren meer en meer verzonk in de grote stapel kranten en tijdschriften die ik meende te moeten 'verstouwen'. Om te snappen wat er in de samenleving en cultuur plaats vindt. Maar daardoor verslofte het lezen van boeken. Aan romans kwam ik amper meer toe. Wel af en toe een non-fictie boek.

Ik zag - en zie - in een gemiddeld jaar tussen de 300 en 500 boeken, blader ze wat door, lees hier en daar een stuk, maar breng ze meestal toch ongelezen terug naar 'onze' bibliotheek. Daarnaast puilen de kasten thuis ook uit met  aangekochte, maar niet gelezen boeken. Shame on me!

Er moest iets gebeuren. Ik schrijf dit 'portret' van mezelf in week 38 en moet constateren dat mijn teller nu op 42 staat. Ik loop er dus vier voor. Dat heb ik alleen kunnen halen door - af en toe - ook korte boeken te lezen. Maar lang betekent niet altijd beter, zei hij grijnzend.

Muziek en televisiekijken
Ik lees feitelijk al mijn hele leven veel. Meer dan - om een van mijn favoriete zinnen te gebruiken - de gemiddelde Nederlander. Dat geldt óók voor muziek luisteren. Terwijl ik lees heb ik thuis altijd muziek aan staan. Cd's. Geen radio. Geen Spotify. Ouderwetse cd's. Mijn 10.000 uren haal ik wel.
Qua tv-kijken wijk ik af van de gemiddelde Nederlander. Ik haal zeker niet het gemiddelde (ruim 3 uur per dag, 7 dagen per week). Kijk vooral 's nachts. Naar iets dat ik heb opgenomen. Tv-kijken en lezen gaat niet samen. Lezen en naar muziek luisteren wel. Gelukkig.

Luisteraars van Stavast
Het zou geen enkel probleem voor me zijn om een andere groep op te starten: dé Luisteraars van Stavast. Mensen die stug doorgaan naar hele cd's te luisteren, van begin tot eind. En niet te vervallen in het luisteren naar losse nummers, de hele dag door hoogtepunten van een plaat of album.  Dus geen radio met lollige diskjockeys, geen Spotify of playlists op iPods. Nee, braaf door de dag heen cd's in de la schuiven en ze van begin tot eind afluisteren. En ondertussen blijven lezen.

Oh ja, ergens tussen de bedrijven door, onderhoud ik ook nog een website, muzieklijstjes.nl - een poging belangrijke muziek uit de (brede) populaire muziek bij elkaar te brengen. In elke bibliothecaris zit - per slot van rekening - iets van gids zijn. De weg wijzen in een jungle.

Terug naar De Lezers van Stavast