Atlas Contact 2024, 383 pagina's - € 27,99
Korte bio van Marietje Schaake (1978) en Wikipedia-lemma.
Korte beschrijving
Een maatschappijkritisch boek over de macht van softwarebedrijven. Het boek analyseert de toenemende invloed van technologiebedrijven op onze wereld, waarbij de belangen van aandeelhouders vaak niet overeenkomen met die van de samenleving. Marietje Schaake deelt haar ervaringen in het Europarlement en belicht hoe softwarebedrijven de wereld zijn komen te besturen. Ze bekritiseert het marktdenken en benadrukt de noodzaak van nieuwe oplossingen, met name in het licht van toenemende machtsconcentratie door doorbraken in kunstmatige intelligentie. Het boek biedt ook een visie op hoe men de controle over 'big tech' kan herwinnen om de democratie te redden. Het boek is herzien en geactualiseerd voor de Nederlandse editie. Verdiepend en in bevlogen stijl geschreven. Voor lezers met verregaande interesse in het onderwerp. Marietje Schaake (Leiden, 1978) is technologiebeleidsexpert en directeur internationaal beleid bij het Cyber Policy Center van Stanford University en was van 2009 tot 2019 Europarlementariër. Ze schrijft over technologie en politiek in haar column voor Financial Times.
Tekst op website uitgever
Technologie en het internet beheersen in grote mate ons leven, maar er is amper democratische controle op de bedrijven die deze wereld vormgeven.
Of het nu gaat om de toeslagenaffaire of de oorlog in Oekraïne, techbedrijven spelen een steeds dominantere rol in onze wereld. Helaas is wat goed is voor de aandeelhouders niet automatisch goed voor de samenleving. Te lang hebben politici ruimte gegeven aan het marktdenken; het is nu dringend tijd dat de democratie weer de overhand krijgt.
In De tech coup deelt technologiebeleidsexpert Marietje Schaake uit de eerste hand en op basis van haar eigen ervaringen in het Europarlement hoe grote en kleine technologiebedrijven de wereld regeren. De huidige situatie vereist nieuwe oplossingen, vooral omdat doorbraken in kunstmatige intelligentie de machtsconcentratie van een handvol technische elites verder intensiveren.
De tech coup is een bij vlagen bloedstollende beschrijving van hoe we de controle over ‘big tech’ verloren – en een noodzakelijke visie op hoe we de macht terug kunnen winnen.
Fragment uit 4. Het einde van het publieke belang
Uit de paragraaf De nieuwe kleren van de keizer
Bitcoin heeft echter we duidelijke en tastbare nadelen. Zo heeft bitcoin ondanks het virtuele gebruik van deze munteenheid in de echte wereld ernstige gevolgen voor het milieu. Door de grote afhankelijkheid van datacenters en servers kost mining van bitcoin 0.55 procent van het wereldwijde energiegebruik. Om transacties op een blockchain te verifiëren moeten computers een complex wiskundig probleem oplossen. In ruil voor het als eerste oplossen van dat probleem wordt een bescheiden bitcoinbetaling gedaan. De beloning stimuleert deelname en snelheid. Dit proof-of-work-systeem is inherent verspillend, omdat '99,99% van alle computers die werk hebben geleverd het resultaat gewoon weggooien omdat ze de race niet hebben gewonnen', zegt Paul Brody, de global blockchain leader bij Ernst & Young.
Anders dan sommige crypto-enthousiastelingen op Necker Island dachten, is er weinig dat overheden ervan weerhoudt om deze nieuwe technologie te reguleren. China, het eerste land dat hard optrad tegen de handel in cryptovaluta, heeft ze in september 2021 allemaal verboden. Vanwege het gebrek aan transparantie van de CCP blijven de precieze redenen voor deze drastische stap onduidelijk, maar er zijn er meer dan genoeg om uit te kiezen. Veel landen zijn het Chinese voorbeeld gevolgd met rechtstreekse of indirecte verboden, zoals een verbod op cryptovalutabeurzen of beperkingen op banken om daar gebruik van te maken. Sommige politici in de VS en de EU dringen bovendien aan op nieuwe regelgeving. Zo streeft de Europese verordening voor markten in cryptoactiva (MiCA) die in december 2024 van kracht wordt, naar meer transparantie en consumentenbescherming.
Een wellicht onverwachte reactie, en mogelijk niet erg welkom bij de Cypherpunks en crypto-evangelisten, was de omarming van digitale valuta door centrale banken, de zogenaamde Central Bank Digital Coins (CBDC). Deze gecentraliseerde munten zijn gekoppeld aan fiatvaluta zoals de euro, de dollar of de yen, maar centrale banken willen op hun digitale tegoeden dezelfde regels toepassen als op reguliere activa, In plaats van centrale banken omver te werpen, zou de door cryptovaluta-magnaten aangerichte disruptie hen weleens op het idee gebracht kunnen hebben om CBDC's uit te geven. meer dan honderd centrale banken onderzoeken en testen de CBDC'sen een handvol heeft ze al geïntroduceerd. Als deze projecten slagen, heeft de bitcoinbubbel geleid tot een sterkere inzet voor digitale betaalmiddelen door financiële instellingen.
Misschien nog teleurstellender voor blockchainliefhebbers is dat, acht jaar na mijn verblijf op Richard Bransons tropische eiland, bijna niets van het gedroomde revolutionaire potentieel ervan werkelijkheid is geworden. Na een onderzoek naar het daadwerkelijke gebruik van blockchain (naast bitcoin) voor De Correspondent, concludeerde journalist Jesse Frederik dat zijn relaas een 'bizarre reis zonder bestemming' was en dat blockchain een 'oplossing voor bijna niets' blijft. Simpel gezegd: de maan is nog lang niet bereikt. (pagina 127-128)
Dit boek werd aangekondigd onder de titel: De stille coup.
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen