Atlas Contact 2025, 190 pagina's - € 22,99
Wikipedia: Arita Baaijens (1956)
Korte beschrijving
Een bundeling persoonlijk getinte en kritische beschouwingen over de Nederlandse houding ten opzichte van de natuur, met een focus op de Noordzee. Baaijens vergelijkt het Nederlandse natuurbeheer, waarbij de focus ligt op het beheersen en corrigeren van de natuur, met dat van andere culturen, en vraagt zich af waarom Nederlanders de natuur niet raadplegen of waarderen zoals dat in veel andere landen wel gebeurt. In dit boek beschrijft ze haar poging om de Noordzee een stem te geven in bestuurskamers, waar doorgaans alleen over de zee wordt gesproken zonder haar te betrekken. Ze poogt een debat te openen over de relatie tussen mens en natuur en introduceert een wereld waarin de zee en haar bewoners een actieve rol spelen in het gesprek. Essayistisch geschreven. Geschikt voor een brede tot geoefende lezersgroep. Arita Baaijens (Ede, 1956) is een Nederlandse schrijver, fotograaf en bioloog. Ze schreef eerder 'Een regen van eeuwig vuur' en 'Zoektocht naar het paradijs’. Haar zoektocht naar een nieuwe relatie met de Noordzee werd ook vastgelegd in de documentaire 'Het gezicht van de zee'.
Tekst op website uitgever
Eigenzinnig, avontuurlijk en poëtisch boek over de vraag of mens en zee elkaar kunnen verstaan. Hoe gaan we naar een toekomst waarin alle levensvormen worden gerespecteerd?
Het voortdurend knechten van land en zee zit in de Nederlandse genen. Baggeren, rechttrekken wat krom is en windmolenparken uitstrooien over zee; we doen wat ons goeddunkt zonder de zee of het land ooit iets te vragen of te bedanken. Die bazige houding ten opzichte van de natuur heeft Arita Baaijens altijd verbaasd. Op haar reizen ervaarde ze dat in andere culturen de stem van bossen, bergen en rivieren wel serieus wordt genomen. Waarom in Nederland dan niet? In dit boek neemt Baaijens een duik in het diepe en onderzoekt wat meestal over het hoofd wordt gezien. Wat wil het wier? Wat wil de oester? Ze broedt op een plan om de Noordzee bestuurskamers binnen te loodsen waar men uitsluitend over, maar nooit mét de zee praat. Zal ze daarin slagen? En wat vindt de Noordzee van haar plan?
In gesprek met de Noordzee breekt het debat open over onze omgang met natuur en voert je een onbekende wereld binnen waarin taal stroomt, garnalen filosofische problemen oplossen en de zee heel dichtbij komt.
Fragment uit Beste Noordzee
Beste Noordzee,
De aanhef 'Beste' klinkt wat afstandelijk maar 'lieve' zit er vandaag niet in. De afgelopen maanden zagen we elkaar vaak en tijdens die ontmoetingen verklaarde ik mezelf regelmatig voor gek. Vandaar deze brief, die enige samenhang moet brengen in mijn vage gevoelens van onmacht. In mijn enthousiasme was ik ervan uitgegaan dat, als ik maar goed m'n best deed het leven in zee te leren kennen, het dik in orde zou komen met de voorgenomen sollicitatie bij u. Naïef, zo weet ik na al die tijd niet eens welke aanspreekvorm te gebruiken. Het majesteitelijke U met hoofdletter of tutoyeren we elkaar al? Is de zee vrouwelijk (mijn voorkeur), onzijdig, non-binair of zo veelvoudig onbegrensd dat geen enkel plakkertje voldoet? De onderzeewereld doet niet moeilijk over genderkwesties. Veel schelpen en ook vissoorten zijn hermafrodiet, maar geslachtsverandering is gene must. Om op onze relatie terug te komen, wie zijn we eigenlijk voor elkaar? De meeste deltabewoners beschouwen de Noordzee als staatsvijand nummer 1 en vergeten voor het gemak dat Nederland zonder Uw wateren niet eens zou bestaan. U schonk ons welvaart, taal en cultuur, maar een bedankje kan er nooit af. Gelukkig weet ik beter. Maakt dat lotgenoten van ons, of bondgenoten, zijn we in de verte verwant of toch vreemden gebleven?
Er moet me nog iets van het hart over mijn voornemen bij U te solliciteren op de functie 'Spreker voor al het leven in zee'. We zijn inmiddels een paar maanden verder en eerlijk gezegd betwijfel ik of U wel zit te wachten op een landrot die de zee in bescherming wil nemen tegen uitbuiting en exploitatie. Bovendien zou iedere willekeurige zeiler, surfer, visser, oceanograaf, onderwaterfilmer of eilandbewoner, een geloofwaardiger kandidaat zijn. Hoewel ik niet aan hun kennis van de zee kan tippen kent mijn curriculum vitae ook een paar pluspunten: stevige Zeeuwse wortels van vaderskant twee duikbrevetten, gepassioneerde relatie met kokerwormen en koraalriffen in de Rode Zee, bioloog en ontdekkingsreizigster, grenzeloos nieuwsgierig, en mijn allergrootste troef: als absolute beginner ben ik gezegend met de frisse blik die de functie vereist.
Deskundigheid zit vernieuwing vaak in de weg en ik beschouw het als een aanmoediging dat een knappe kop als Carlo Rovelli, autoriteit op het gebied van kwantumgravitatie, pleit voor nieuwsgierige onwetendheid (niet te verwarren met onkunde en domheid). Grote doorbraken staan vaak op het conto van enthousiaste buitenstaanders en onbevangen studenten die nog gekke vragen durven stellen. Niet gehinderd door kennis en aannames over hoe iets hoort te zijn is voor de beginner werkelijk alles denkbaar en mogelijk. (pagina 9-11)
Boeken over onze nieuwe omgang met niet-dieren en dingen
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen