Spectrum 2025, 224 pagina's - € 23,99
Korte bio van Jona van Loenen (1994-)
Korte beschrijving
Een verhelderend boek over allerlei toegankelijke economische vragen. Het boek behandelt onderwerpen zoals de reden waarom cafés wel, maar boekenwinkels geen happy hour hebben, en waarom beroemdheden en CEO's zulke hoge inkomens hebben. Ook wordt uitgelegd waarom overheidsfouten soms nuttig kunnen zijn en hoe laagsteprijsgaranties consumenten benadelen. Jona van Loenen ontrafelt economische mythen en biedt inzicht in de werking van de economie, met als doel de lezer een beter begrip te geven van de wereld en hun eigen leven. In korte hoofdstukken aan de hand van verschillende (soms prikkelende) vragen. In vlotte stijl geschreven. Geschikt voor een brede tot geoefende lezersgroep. Jona van Loenen is een econoom en publicist. Hij schrijft voor o.a. de Volkskrant, Trouw, Het Parool, Het Financieele Dagblad en NRC. Daarnaast heeft hij de Substack ‘De Undercover Econoom’. Hij behaalde de master Finance (summa cum laude) aan de Bocconi University in Milaan. Daarnaast was hij als hoofd onderzoek werkzaam voor een start-up.
Tekst op website uitgever
Dit boek geeft antwoord op de belangrijkste vragen die economen niet durven te stellen:
* Waarom houden cafés elke week, maar boekenwinkels nooit een happy hour?
* Waarom geven kappers altijd, maar slagers nooit studentenkorting?
* Waarom is het juist goed als overheden blunders maken?
* En waarom zorgt de laagsteprijsgarantie ervoor dat jij veel te veel betaalt?
Hoewel de economie ons leven en de maatschappij compleet beheerst, weten de meesten van ons geen antwoord te geven op deze simpele vragen. De dominantie van de economie heeft ons enorme welvaart opgeleverd, maar met de groeiende ongelijkheid en de opwarming van de aarde is hier de laatste decennia een kentering in te zien. We zien allemaal dat het misgaat en dat er iets moet veranderen, maar we weten eigenlijk niet wat we ertegen moeten doen.
Dit komt doordat we een stap volledig hebben weten te negeren. Voordat we tot een nieuw economisch systeem kunnen komen, moeten we namelijk eerst begrijpen wat de economie nou eigenlijk ís. Door antwoord te geven op de vragen die economen niet durven te stellen, zal jij met het lezen van dit boek de economie eindelijk echt begrijpen. En dat dankzij iemand die zijn studie nooit heeft afgemaakt.
Jona van Loenen (1994) heeft zowel de bachelor Bedrijfseconomie als Organisatiewetenschappen cum laude afgerond aan Tilburg University. Daarna heeft hij de Master Finance en Financial Economics gestudeerd aan Bocconi University en Erasmus Universiteit Rotterdam. Jona startte zijn carrière in 2018 als Head of Research, waarmee hij aan de basis stond van Gain.pro, een van de snelst groeiende FinTech start-ups in Europa. In 2022 maakte Jona de overstap naar Level.works, een softwarebedrijf binnen de arbeidsbemiddeling. Sinds 2021 is Jona columnist en publicist voor o.a. de Volkskrant, Trouw, Het Parool, Het Financieele Dagblad en NRC. Daarnaast schrijft Jona in zijn Substack 'De Undercover Econoom' iedere week over de écht belangrijke (en leuke) economische verhalen, die je van economen nooit te horen krijgt.
Fragment uit 1. Hoe de economie onze religie werd
Stel je iemand voor die honderd jaar geleden leefde. Stel je voor dat deze persoon in een diepe slaap terecht zou komen, en wakker werd in de wereld van vandaag. Stel je voor dat diegene, na een paar dagen te hebben rondgelopen, werd gevraagd wat de belangrijkste religie is van onze samenleving. Over dit antwoord zou deze persoon niet lang na hoeven te denken. De belangrijkste religie van onze samenleving? 'Dat is de economie.' Wij zouden in eerste instantie stomverbaasd reageren. 'Hoezo is de econome de belangrijkste religie van de samenleving?' zouden we vragen. 'Nou, kijk daarvoor maar gewoon eens om je heen.' Overal kijk je aan tegen reclame die ons oproept geld uit te geven. Mensen ontlenen hun identiteit aan spullen en kleren. De woningmarkt is zo belangrijk geworden dat wij niet langer bezit van het huis, maar het huis bezit van os is gaan nemen. Het genieten van muziek, het zorgen voor avondeten en het hebben van een fiets is een abonnement geworden. En zelfs van het helpen van mensen in nood door bij te dragen aan goede doelen, wat je van de belasting kan aftrekken, is een economisch spel gemaakt. 'De economie is ook de politiek totaal gaan beheersen,' zou deze persoon vervolgen. Een partijprogramma wordt pas serieus genomen wanneer de effecten hiervan zijn doorberekend. De derde dinsdag van september, waarop de begroting gepresenteerd wordt, is het politieke hoogtepunt van het jaar geworden. Om te zien of een lidmaatschap van de Europese Unie wel 'zin' heeft, wordt er een berekening gemaakt om te zien hoeveel het oplevert. En politici stellen dat het nodig is om steun aan Oekraïne te verlenen, niet omdat dit juist is om na te streven, maar omdat wanneer Rusland ook andere delen van Europa zal innemen, dit schadelijk is voor onze economie. 'Dat het de politiek beheerst kan ik nog wel begrijpen,' zou deze persoon stellen, 'maar wat ik echt nooit had durven denken, is dat de economie ook in jullie persoonlijke levens alles bepaalt.' Studenten kiezen hun studie op basis van wat het beste loopbaanperspectief zal geven. Persoonlijke ontwikkeling is tot het maken van een stap in salaris verheven. Men mediteert niet om tot rust en bezinning te komen, maar om beter te presteren. En zelfs het mooiste moment uit het leven van veel mensen, het krijgen van kinderen, wordt langs de economische meetlat gelegd. Wanneer deze persoon dit zegt, lijken we het onszelf ineens te realiseren. Zonder dat we het door hebben gehad, is de economie alles gaan beheersen. En de belangrijkste religie van onze samenleving? Dat is inderdaad de economie. Ondanks het feit dat we dit allemaal volstrekt normaal zijn gaan vinden, is dit pas een heel recent gegeven. Het was namelijk slechts een paar jaar na de Tweede Wereldoorlog dat de economie allesbepalend werd.
Het was de lente van 1947. De Tweede Wereldoorlog was bijna twee jaar geleden ten einde gekomen, maar Europa lag nog altijd volledig in puin. Steden waren verwoest. Wegen, sporen en bruggen waren totaal vernietigd. En industrieterreinen en fabrieken lagen volledig op hun gat. Door de gemeenschapszin die het einde van de Tweede Wereldoorlog creëerde, werkte iedereen zich te pletter om deze schade te herstellen. De meeste mensen hielpen door hun handen uit de mouwen te steken, alleen was er een select gezelschap dat dit achteroverleunend in een comfortabele stoel zou doen. (pagina 11-13)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen