Prometheus 2023, 302 pagina's - € 22,50
Wikipedia: Louise Fresco (1952)
Korte beschrijving
Een verhelderend en persoonlijk boek waarin wetenschapper Louise Fresco beschrijft hoe haar denken over voedsel zich heeft ontwikkeld. Al jaren schrijft Fresco over de vraag: hoe voeden wij acht miljard mensen nu, en tien miljard straks? Reizen, gerechten, wetenschappelijke inzichten en kunst vormen in dit boek aanleiding tot associaties en vragen. Aan de orde komen onder meer schaarste en overvloed, gezondheid en ziekte en uiteindelijk de verhouding tussen mens en planeet. ‘Ons voedsel’ biedt een blik op de verhalen achter iedere maaltijd, en is tevens een geëngageerde getuigenis van een leven waar voedsel als een rode draad doorheen loopt.‘Ons voedsel’ is helder en scherpzinnig geschreven, waarbij Fresco haar persoonlijke perspectief vlot weet te verbinden met grotere maatschappelijke kwesties. Voor een meer geoefende lezersgroep met verregaande interesse in het onderwerp.Louise O. Fresco (Meppel, 1952) is een bekende wetenschapper, schrijver en columnist. Ze schreef meer dan veertig boeken, waaronder de romans ‘De utopisten’ en ‘De plantenjager uit Leningrad’.
Tekst op website uitgever
Louise Fresco houdt zich al haar hele leven bezig met voedsel, als denker, wetenschapper en schrijver. Ze heeft onnoemelijk veel gepubliceerd, geeft wereldwijd lezingen en praat met wetenschappers, bestuurders en beleidsmakers, en steevast over de vraag: hoe voeden wij 8 miljard mensen nu, en 10 miljard straks?
In dit boek beschrijft Fresco hoe haar denken over voedsel is veranderd. Ze gaat in op actuele kwesties die ons allen bezighouden, maar geeft ook vele kleurrijke herinneringen.
Reizen, gerechten, de nieuwste wetenschappelijke inzichten en kunst die haar inspireert vormen aanleiding tot associaties en vragen. In Ons voedsel komt alles aan de orde: schaarste en overvloed, geboden en verboden, gezondheid en ziekte, en uiteindelijk de verhouding tussen de mens en de planeet.
Ons voedsel is een optimistisch boek over de verhalen achter iedere maaltijd. Het is een geëngageerde en prachtig geschreven getuigenis van een leven waar voedsel, datgene wat niemand onverschillig kan laten, als een rode draad doorheen loopt.
Louise O. Fresco (1952) is wetenschapper, columnist voor NRC Handelsblad en de auteur van de veelgeprezen romans De kosmopolieten, De utopisten (shortlist Libris Literatuur Prijs), De idealisten en recent De plantenjager uit Leningrad. Haar boek Hamburgers in het paradijs geldt als haar magnum opus over landbouw en voedsel. In juni 2022 neemt zij afscheid als bestuursvoorzitter van Wageningen University & Research.
Fragment uit (het) Wood vooraf
Mijn karakter en mijn achtergrond in de wetenschap, net als mijn brede historische belangstelling, maken dat ik eerder de nuances en het perspectief zoek dan de scherpe stellingname. Sinds jaar en dag krijg ik reacties van mensen die me in hun kamp willen trekken ('Spreekt u zich nu eens uit voor een moratorium op vlees!', 'Waarom zegt u niet eerlijk dat het definitief afgelopen moet zijn met die onzin van zonnepanelen op goede landbouwgrond?' en 'U moet echt toegeven dat de wereldbevolking exponentieel groeit en radicale geboortebeperking in Afrika en Azië moet worden afgedwongen'). Als ik dat niet doe en commentator vriendelijk zeg dat er meer kanten aan de zaak zitten of zijn premisse slechts deels de waarheid dekt, of fout is, volgen de bekende bloemrijke formuleringen, waarvan 'U bent een dom mens' de meest elegante is.
Er zijn weinig dingen waar een scherpe stellingname werkelijk zoden aan de dijk zet, behalve het hameren op het belang van toetsbare feiten, de noodzaak van perspectief en de kracht van de correctie. Ik houd erg van de uitspraak van de geleerde Maimonides (rabbi Moshe ben Maimon) die in de twaalfde eeuw al schreef: 'Leer je tong om te zeggen: "Ik weet het niet", en je zult vooruitgang boeken.' "Ik weet niet' betekent in zijn context ook gen halve waarheden of leugens vertellen. De tegenwerping, dat we niet kunnen wachten tot we alles weten, is te makkelijk, vooral als daarmee onder het mom van voorzorgsprincipe alles stop wordt gezet en het verlangen naar vroeger wordt gerechtvaardigd. Wat dat betreft zijn de woorden van de beroemde historicus Johan Huizinga voor mij altijd een leidraad geweest. Zo vooruitziend en pregnant formuleerde hij het in 1935 (in In de schaduwen van morgen): '...en algemeen terug is er niet. Er is enkel vooruit, al duizelt het ons voor onbekende diepten en verten...'
In een gepolariseerd debat is hameren op wat we niet en wel weten bepaald niet populair, ook al omdat de definitie van wat feiten zijn aan erosie onderhevig is. Feiten zijn steeds vaker losse weetjes die bij elkaar gegraaid kunnen worden in die grote feitenbibliotheek op het internet waar voor elk wat wils te vinden is. Dat achter die wetenschappelijke feiten een internationaal systeem van intersubjectieve, strenge toetsing staat wordt graag vergeten, net als dat er achter pseudofeiten en groepen die het goed voor zeggen te hebben met de planeet vele belangen kunnen schuilen. Helaas, ook dat wetenschappelijke systeem van beoordeling zelf is aan erosie onderhevig, mede door de enorm gegroeide concurrentie onder onderzoekers en het volume van onderzoek. Maar uiteindelijk, ondanks de fouten of verschillen in interpretatie die een tijd kunnen bestaan, brengt de uitkomst van dit voortdurende systeem van toetsing onze collectieve kennis verder. Het is niet perfect, maar het beste wat we hebben om onze twijfel en onwetendheid aan alle kanten te bekijken en beter te begrijpen hoe de wereld in elkaar zit. (pagina 13-15)
Lees ook: Hamburgers in het paradijs : voedsel in tijden van schaarste en overvloed (uit 2012)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen