Nieuw Amsterdam 2022, 336 pagina's - € 24,99
Oorspronkelijke titel: Hybris: Die Reise der Menschheit zwischen Aufbruch und Scheitern (2021)
Wikipedia: Johannes Krause (1980) en korte bio van Thomas Trappe (19?)
Korte beschrijving
Een onderzoek naar de geschiedenis en de toekomst van de mensheid aan de hand van ons DNA. In evolutionaire termen heeft de moderne mens een stormachtige opkomst gemaakt. De laatste jaren worden we echter geconfronteerd met de gevolgen van onze expansiedrift, nu natuurlijke grondstoffen uitgeput raken en klimaatverandering ons bedreigt. Johannes Krause en Thomas Trappe vertellen op basis van de nieuwste genetische analyses van oeroude botten over hoe onze voorouders het hoofd wisten te bieden aan oorlogen, pandemieën en migratie, en wat wij van hen kunnen leren met het oog op de toekomst.‘De reis van de mensheid’ is in een heldere, nauwkeurige en verhalende stijl geschreven. Met kaarten, foto’s en illustraties in zwart-wit. Voor geoefende lezers met interesse in onderzoek naar de geschiedenis van de mens. Johannes Krause is archeoloog en directeur van het Max Planck Instituut voor Evolutionaire Antropologie in Leipzig, Duitsland. Thomas Trappe is redactiechef bij de Tagesspiegel en schrijft over wetenschap, gezondheid en politiek.
Tekst op website uitgever
In evolutionaire termen heeft de moderne mens binnen no time een stormachtige opkomst gemaakt. In slechts een paar millennia hebben wij continenten veroverd, de Noordpool en de woestijn doorkruist, flora en fauna onderworpen en grenzen beslecht. De laatste jaren worden we geconfronteerd met de gevolgen van onze expansiedrift, nu natuurlijke grondstoffen uitgeput raken en klimaatverandering ons bedreigt. Komen we ook deze crisis weer te boven?
Johannes Krause en Thomas Trappe vertellen over de ongelofelijke reis van de mensheid, over fatale tegenslagen en de triomfen van een paar bevolkingsgroepen. De bestsellerauteurs laten op basis van de nieuwste wetenschappelijke inzichten zien hoe wij in het verleden het hoofd wisten te bieden aan oorlogen, pandemieën en migratie, en welke gevaren schuilgaan achter de ongebreidelde macht van de mens.
Fragment uit hoofdstuk 4. Apocalyps
Black-out van 70.000 jaar geleden
Eén ding staat in ieder geval vast: zodra de mogelijkheid zich voordeed en hun conditie het toeliet, breidden alle mensvormen zich uit naar Eurazië. En ook de moderne mens waagde die stap, lang voor degenen die onze voorouders zouden worden. We hebben inmiddels zo'n veertig vondsten die allemaal in die richting wijzen, de ene wat explicieter dan de andere. De eerst sapiens-vertegenwoordigers doken meer dan 100.000 jaar geleden al op in het huidige China, Vietnam en Indonesië. De tot dusver oudste bewijzen in China zijn in ieder geval uit die tijd afkomstig, waarbij het meestal gaat om tanden die aan de moderne mens worden toegeschreven. Chronologisch past dat goed bij de vondsten uit Israël, waar zoals gezegd, ongeveer 120.000 jaar geleden moderne mensen in de grotten Skhul en Qafzeh leefden. En ook de klimaatontwikkelingen van dat tijdperk passen in het beeld: tijdens het buitengewoon lange en soms zeer hete Eemien heersten er in het zuiden van Eurazië omstandigheden die de emigranten uit Afrika erg goed van pas kwamen.
Uit de periode van zo'n 200.000 jaar geleden, toen er moderne mensen in het zuiden van Griekenland en in de Israëlische Misliyagrot leefden, hebben we daarentegen nog geen bewijzen voor de aanwezigheid van moderne mensen in China en Zuidoost-Azië. De ijstijd werd toen iets milder, waardoor het wellicht mogelijk was om steeds iets verder naar het noorden te trekken, maar misschien was het niet voldoende voor de grote expansie in oostelijke richting.
Door de ondraaglijke kou was Eurazië tot aan het Eemien misschien een plek waar nauwelijks mensen leefden en waar alleen neanderthalers en denisova's zich staande konden houden. Of die mensvormen Homo erectus tegenkwamen is niet bekend. Die oermens leefde ten tijde van de neanderthalers in elk geval nog in Europa, dus het is mogelijk dat ze elkaar bestreden of met elkaar paarden. Maar omdat we tot nu toe geen DNA van Homo erectus hebben, kunnen we dat niet aantonen. hetzelfde geldt voor de denisova's, bij wie zich nog een ander probleem voordoet. Van hen weten we niet eens vanaf wanneer ze ongeveer in Azië woonden en of ze Homo erectus dus überhaupt kunnen zijn tegengekomen. (pagina 88-89)
Lees ook: De reis van onze genen : een verhaal over ons en onze voorouders (uit 2020)
Opmerkelijk: in 2022 verscheen onder dezelfde titel een boek van Oded Galor: De reis van de mensheid : waar welvaart en ongelijkheid vandaan komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen