De Correspondent 2025, 214 pagina's - € 16,--
Lenen als E-book via bibliotheek.nl
Wikipedia: Eva Rovers (1978)
Korte beschrijving
Een diepgaand boek over politiek en burgerparticipatie. De klimaatcrisis, het woningtekort, het stikstofprobleem, digitale veiligheid: onze grootste maatschappelijke vraagstukken worden maar niet opgelost. De ontevredenheid over de politiek groeit, autocraten winnen terrein en het vertrouwen in de democratie neemt af. Eva Rovers pleit voor meer democratie en introduceert een Derde Kamer, waarin gelote burgers samenwerken aan wetgeving. Dit geeft burgers een structurele rol in het democratische proces. Rovers betoogd dat democratie te belangrijk is om alleen aan politici over te laten; burgers moeten actief betrokken zijn in de besluitvorming. Helder en met diepgang geschreven. Met kaarten en illustratie in zwart-wit. Voor een brede tot geoefende lezersgroep.
Eva Rovers (Eindhoven, 1978) is schrijver, medeoprichter van Bureau Burgerberaad en democratie-vernieuwer. Ze doet internationaal onderzoek naar manieren om de democratie van binnenuit te versterken. Ze schreef eerder onder andere ‘Nu is het aan ons’.
Tekst op website uitgever
Onze grootste maatschappelijke problemen worden maar niet opgelost. Ondertussen groeit de ontevredenheid. De oplossing? Niet minder, maar méér democratie.
De klimaatcrisis, het woningtekort, het stikstofprobleem, digitale veiligheid: onze grootste maatschappelijke vraagstukken worden maar niet opgelost. Ondertussen groeit de ontevredenheid over de politiek en winnen autocraten steeds meer terrein. Zo verdwijnt langzaam maar zeker het vertrouwen in de democratie. De oplossing? Niet minder, maar méér democratie. Meer democratie vind je in de Derde Kamer: een extra parlement bestaande uit inwoners zelf. Daar werken gelote burgers uit alle lagen van de samenleving samen aan nieuwe wetten. Zo hebben ze niet eens per vier jaar wat te zeggen, als ze een vakje rood mogen kleuren, maar structureel. Want democratie is te belangrijk om alleen aan politici over te laten. Reacties: ‘Eva Rovers toont de weg van machteloosheid naar macht.’ – Marcia Luyten ‘Prachtig pleidooi’ – Jeroen Smit ‘Scherpe vernieuwende ideeën’ – Liesbeth Staats ‘Lees het, verspreid het, predik het’ – Paul Verhaeghe
Fragment uit 3. Zorg dat niet alleen de politiek de agenda bepaalt: Marseille
Hier staat de overheid op de markt
Democratie is niet ontstaan binnen vier muren, maar op pleinen en markten - van de tempelpleinen in het oude Mesopotamië tot de Griekse agora en het Romeinse forum. Geen wonder dat ik Louise daar vind: op de zondagsmarkt in de oude haven van Marseille.
Onder de stralend blauwe hemel en met zicht op de kabbelende boten in de haven staan kraampjes met wonderlijke zeedieren die naar water happen, felgekleurd fruit waar je meteen je tanden in wilt zetten, grote flessen olijfolie, nog grotere flessen pastis en heel veel Provençaalse kruiden. Marseillais, oud en jong, struinen langs de stallen - hoe pittoresk ook, toeristen lijken de stad nog niet volledig overgenomen te hebben, althans niet in februari.
Te midden van al die kramen staat Louise Guillot, de jonge, levendige directeur van de afdeling participatie van de gemeente. Ze draagt haar lange, donkere haar in een staart en heeft een dikke jas aan om zich warm te houden - want voor mij mag het 14 graden in februari op lente lijken, in Marseille vinden ze dat nog winter. Voordat ik haar tussen de mensen ontdek, zie ik eerst het enorme gele bord: Le budget participatif Marseillais. Deel uw ideeën voor uw wijk: u stelt voor, u stemt, wij voeren uit. 'Vandaag sta ik hier met mijn collega's om mensen te laten weten dat ze geld van de gemeente mogen uitgeven,' lacht Louise naar me. Iedere inwoner van Marseille van 16 jaar en ouder kan meedoen aan zo'n burgerbegroting.
Je zou verwachten dat mensen in de rij staan om naar eigen inzicht geld uit te geven aan hun wijk, maar zoals in zoveel steden, dorpen en regio's blijkt het ook in Marseille aanvankelijk moeilijk om inwoners warm te maken voor participatie. De tevredenheid van inwoners over het stadsbestuur mag de afgelopen vier jaar flink zijn toegenomen, het terugwinnen van vertrouwen na jarenlang niet gezien te zijn, gaat daarmee niet gelijk op. Vooral in de arme wijken hebben vrij weinig mensen het gevoel dat de overheid er voor hen is, laat staan hun inbreng ertoe doet. 'Het is geen gevoel van verlatenheid, het is verlatenheid,' zoals een van de inwoners uit het noorden van Marseille het omschrijft. 'De overheid is nergens te bekennen.'
Daar probeert Louise met haar team verandering in te brengen door achter haar bureau vandaan te komen en naar inwoners toe te gaan. Zoals vandaag op de markt: 'Hier kunnen we meteen vragen beantwoorden en uitleggen dat we echt iets met hun inbreng doen - dat het zin heeft om mee te doen.' Ik vraag haar of dat ook geldt voor inwoners die zich verraden voelen door de overheid. 'Niet voor iedereen natuurlijk, maar aan de Assemblée du Futur doen veel mensen mee uit achtergestelde wijken. Dat vraagt wel om een extra inspanning, dat gaat niet vanzelf.'
In Marseille wordt het burgerparlement ieder jaar opnieuw samengesteld. Van de 111 deelnemers worden 81 personen willekeurig uit de kiezerslijsten getrokken, waarbij een algoritme ervoor zorgt dat er ongeveer evenveel mannen als vrouwen meedoen en alle wijken vertegenwoordigd zijn.
De overige deelnemers zijn benaderd via burgerinitiatieven en middelbare scholen. 'Jongeren zijn heel vaak ondervertegenwoordigd,' zegt Louise, 'zeker jongeren uit de achtergestelde wijken. En ze mogen nog niet stemmen, dus staan niet op de kiezerslijsten. Daarom hebben wij via scholen jongeren tussen de 16 en 18 jaar gevraagd om mee te doen.' Loting wordt hier dus aangevuld met gerichte uitnodigingen. 'Tot nu toe levert dat veel op, vooral stemmen die we anders niet horen.' Zelfs in een hyperdiverse en grote stad als Marseille lukt het dus om een goede afspiegeling van de bevolking om de tafel te krijgen. (pagina 100-103)
Lees ook: Ik kom in opstand, dus wij zijn : Nieuw Licht op verzet (uit 2017), Practivisme : een handboek voor heimelijke rebellen (uit 2018) en Nu is het aan ons : een oproep tot echte democratie (uit 2022)
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen