Maven publishing 2010, 231 pagina's - € 16,99
Lenen als E-book via bibliotheek.nl
Oorspronkelijke titel: Sway : the irresistible pull of irrational behaviour (2008)
Website Ori Brafman
Korte bespreking
Bepaalde psychologische krachten kunnen ons denkproces dusdanig beïnvloeden dat wij irrationeel in plaats van rationeel gedrag vertonen. In dit boek wordt beschreven hoe deze krachten ons in hun greep krijgen, wanneer we er het meest kwetsbaar voor zijn en wat voor invloed ze hebben op onze carrière of zelfs op ons leven. Middels de beschrijving en analyse van bestaande gebeurtenissen (zoals bij een vliegtuigongeluk, een sollicitatieprocedures, een conferentie van het Hooggerechtshof) wordt nagegaan welke krachten de besluitvorming beïnvloeden en waarom mensen zich laten meeslepen door psychologische onderstromen. Juist door onderkenning van het bestaan van deze krachten kunnen wij ervoor zorgen dat wij er geen slachtoffer van worden. Interessant en prettig leesbaar boek dat door de herkenbaarheid van de beschreven situaties voor mensen die geïnteresseerd zijn in besluitvormingsprocessen, als reëel overkomt.
Fragment uit de Epiloog
Onze natuurlijke neiging om de pijn van verlies te vermijden verstoort vooral ons denken wanneer we te veel nadruk leggen op kortetermijndoelen. Als we daarentegen een langetermijnvisie hanteren, lijken de potentiële verliezen ineens veel minder bedreigend.
Omdat Jordan van dichtbij meemaakt wat voor desastreuze gevolgen overhaaste oordelen kunnen hebben, besloot hij zijn kinderen de waarde bij te brengen van het langetermijndenken. 'Ik bedacht een investeringsspel dat gericht is op de langere termijn', aldus Jordan. Hij was namelijk niet gecharmeerd van de manier waarop scholen de kinderen laten kennismaken met het begrip investeren. 'Als je naar de scholen en hun investeringsspelletjes kijkt, dan is de moeilijkheid dat ze in semesters werken: een kortetermijnhorizon. Je krijgt een bepaald bedrag aan hypothetisch geld, je kiest een paar bedrijven en kijkt wie er aan het eind van de maand wint. Maar het probleem is dat je naar een heel korte periode kijkt in plaats van naar een complete marktcyclus. Je kijkt naar een markt die in drie maanden kan instorten of in drie maanden kan opveren, terwijl je niet echt gekeken hebt naar de onderliggende waarde van het bedrijf. Dus besloot ik om de tijdbarrières weg te nemen', aldus Jordan.
Hij liet zijn kinderen bedrijven onderbrengen in sectoren waarmee ze vertrouwd waren - speelgoedfabrikanten, restaurantketens. En hij hielp ze bij de keuze van de aankoop van aandelen. Maar het ging hem er niet zozeer om welke bedrijven ze zouden kiezen, maar veel meer om de termijn die ermee gemoeid was. En hoe vaak controleren Jordans kinderen de prijzen van hun aandelen? 'Ze volgen de aandelen op jaarlijkse basis,' zegt hij. Eén keer per jaar, echt een langetermijnvisie.
Als een toekomstgerichte visie de manier is om een foute beslissing te vermijden die voortkomt uit verliesaversie, dan is het tegengif om ons mee te laten slepen door het fenomeen van commitment - de kracht die verhindert dat we een punt zetten achter een uitzichtloze onderneming - het opzetten van een bril met zen-glazen en proberen het verleden te vergeten. Er komt een punt waarop we moeten accepteren dat gedane zaken geen keer nemen en dat het beter is om een nieuwe koers in te slaan dan ons dieper in te graven in onze stellingen. (pagina 195-197)
Terug naar Overzicht alle titels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen