Lemniscaat 2011, 219 pagina's - € 19,50
Wikipedia: Alicja Gescinska (1981) en haar website.
Klik hier voor een artikel over een optreden van Alicja Gescinska (in Gemert, moederdag 2012)
Artikel in Filosofie Magzine Magazine (nr 2/2012)
Korte beschrijving
Tijdens het schrijven van haar dissertatie over het denken van Max Scheler en van Karol Wojtila (paus Johannes Paulus II) blijkt de vader van de auteur dodelijk ziek; hij sterft. Vader was lui en pas in zijn laatste maand verkoos hij zich aan het leven te verbinden. Dit gegeven breekt in in het schrijfproces van de Poolse filosofe. Nu schrijft ze eerst dit boek, met de persoonlijke ervaring op de voorgrond en een berg filosofie op de achtergrond. Van luiheid en onvermogen tot binden, maakt de auteur de stap naar kiezen en het hebben van de mogelijkheden daartoe. Hier speelt haar ervaring als Poolse vluchteling een bepalende rol. Vandaar komt zij te spreken over negatieve en positieve vrijheid ('vrij zijn van en vrij zijn om te...'). Zij voert een steeds hartstochtelijker en op zeker moment niet meer gefundeerd pleidooi voor de positieve vrijheid, die volgens haar een morele vrijheid is. In het nu liggen mogelijkheden om te vechten, lief te hebben en dus te leven. Voorzien van noten en bibliografie. Een christelijk geïnspireerd betoog tegen het neoliberalisme in, met veel filosofische verwijzingen.
Fragment uit hoofdstuk 1. Le regret du temps perdu
In het leven is wat niets kost, wat geen inspanning of moeite vergt, misschien ook niets waard. En misschien is dat de enige rechtvaardiging van het hele menselijke lijden en strijden. Het goede en de menselijke gelukzaligheid bereik je niet door de lak op je nagels droog te blazen en te wachten tot ze je als vanzelf in de schoot vallen. Zo kun je wel een eeuwigheid wachten. Zo wachtten ook Estragon en Vladimir op Godot, en hoe vergeefs was dat volstrekte inerte wachten niet? Het goede en het geluk, je moet er zelf naar op zoek, zelf de strijd aangaan met wat je de weg daarheen verspert. Het goede en het geluk zijn niet vanzelfsprekend, ze laten geen passieve heilsverwachting toe, maar vergen een actief veroveren en vechten. Wie daar niet toe bereid is, komt nergens, net zoals Estragon en Vladimir. Zij weten eigenlijk wel dat het wachten geen zin heeft, dat ze weer op stap moeten gaan. Maar ze zijn zo versuft en verveeld dat ze niet in beweging te krijgen zijn. Volstrekt inert. Zelfs wanneer ze hun laatste woorden uitspreken, 'we moeten gaan', dan nog staan ze stil. Al stilstaand laten ze zo de mooiste dingen voorbijgaan: het goede, het geluk, de liefde, het leven zelf (pagina 40-41)
Youtube - De verovering van de vrijheid (zondag 21 oktober 2012 in de Groene Engel in Oss)
Artikel: ‘Ik zocht een betere wereld’ (juli 2013)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
De redactie behoudt zich het recht voor reacties te verwijderen